Komodo Ejderi Bizim Evde!

[Mikli4]

Şeffaf, gri bir sürüngen. Ataları kadar büyük değilse de sinir bir şey. Ve benim peşimde hissediyorum.

Önce Şile'de karşılaştık kendisiyle.

Malum kırlık bir yer. Börtü, böcek bayram ediyor. Balkon kapılarının birinde, ahşap çerçevenin bir kaç milim yamulduğu bir yer bulmuş girmiş.

İşaret parmağım kadar. Şeffaf, gri bir şey.

Kertenkelelerin iyi özelliği: Zararsız olmaları.

Kertenkelelerle ilgili kötü özellikler listesi: Çirkinlikleri, çok hızlı hareket etmeleri, her delikten geçmeleri, her yere tırmanmaları, sürüngen olmaları, böcek öldürücüye bana mısın dememeleri.

Bu son özellik tarafımdan defalarca denenerek yazılmıştır. Yani kulaktan dolma değil, bilimsel bir bulgudur.

Kendisinin varlığını keşfettiğim akşamdan itibaren yaptığm organize av çalışmaları başarısızlıkla sonuçlandı.

Suratta meymenet yok !

Bir yerde durmuyor ki herif. Her defasında ayrı odada, münasebetsiz yerlerden, ayakkabıların içinden, perdenin arkasından ani çıkışlar yapıyor. Aynı şeyi bir kedi, bir civciv, ne bileyim sevimli bir hayvan yapsa başımın üstünde yeri var. Ama Ejder'in suratında meymenet yok. Bir de böcek öldürücü kimyasal silahlara verdiği tepkiler var ki, zannedersin üzerimize atlayıp boğazımızı sıkacak.

İkinci günün sabahında, bir kovalamacanın finalinde, Ejder, geldiğini tahmin ettiğimiz yerden aynı yöntemle kıvrıla-büküle çıktı. ! E kardeşim, madem yolu biliyordun, derdin neydi?

Hikayenin geri kalanı çok tuhaf.

Toplanıp İstanbul'a geldik. Aradan birkaç gün geçti ve evet doğru tahmin, banyoda Ejder'le burun buruna geldim.

Dikkat ediniz. Oturduğum ev İstanbul'un göbeğinde, cadde üzeri ve 4.katta.

Açıkça anlaşılıyordu ki, Ejder bizi takip etmişti. Belki intikam peşindeydi, belki niyeti iyiydi ve evcil hayvanımız olma ihtirasları vardı, bilmiyorum. Merak konusu denizi nasıl aştığıydı..

Banyonun tavanında öylece durup bana bakarken, çözümün diyalogla olabileceğini düşündüm.

''Bak Ejder,'' dedim, ''biz bu hafta sonu Çeşme'deyiz. Dönüşümüze kadar ev senin. Gez dolaş, İstanbul'un tadını çıkar. Ama döndüğümde seni burada görmek istemiyorum. Sessizce dinledi...

Ne yazıkki dönüşte Ejder'i yatak odasına yerleşmiş buldum. Kısa bir tartışmadan sonra iş büyüdü. Vahşi bir takip sonunda, Vogue dergisinin 500 sayfalık ''sezon modası özel'' sayılarından biri Ejder'in sonunu getirdi.

Yatağın altında Ejder bir yanda, kopmuş kuyruğu öteki yanda öyle kalakaldı(lar).

Ejder'ler Ölmez..

Kertenkelelerin bir başka kötü özelliği: Kopan parçalar tek başına hareket ediyor.

Bu manzarayı daha fazla seyretmektense, cesedi ortadan kaldırma ve defin işlemlerini ev arkadaşıma bırakmaya karar verip provaya gittim.

Gece yarısına yakın, 11.30 suları eve dönmüşüz.

Süpürge, faraş, gazete kağıdı.. Ceset oradan kaldıralacak.

Fakat o da ne ?

Ejder yok ! Kuyruk orada ama Ejder yok ?!

Ertesi sabah Beyrut'ta bir türlü yakalanamayan Komodo Ejderi'nin haberi çıktı gazetelerde.

Lübnan'lı yetkilileri aramak istedim: ''Yakalarsanız sakın öldü diye ortada bırakmayın. Bunlar korku filimlerindeki gibi tekrar tekrar canlanıyorlar.'' demek için.

Ejder aramızda biliyorum. Karıncalarla, yapraklarla besleniyor, yaraları iyileşiyor, onu asla bulamayacağımız bir delikte büyüyor ve güçleniyor. Aklında da tek düşünce var: İntikam.

Korkuyorum...

Gürse Birsel

--> Çok gülmüştüm bu yazıyı ile okuduğumda.Umarım beğenirsiniz.

[antinotizia (Esila)]

:) Hoş bir yazıymış. Paylaşım için teşekkürler.