Jacob'un ve Edward'ın Bella'ya hediye ettikleri bileklikler (fanmade)

[sahra]

Ahşaptan oyularak yapılan kurt ve kristalden yapılmış kalp bileklik...

Hatırlar mısınız, yoksa satırlar arasında unutulup gitmiş ayrıntılar olarak mı kaldı bilmiyorum. Ama ben ufak bir hatırlatmayla zihinlerinizi yoklayacağım...


[Resimleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]


İşte o sahneler...

Ahşaba oyulmuş bir kurt... Jacob'un Bella'ya mezuniyet partisindeki hediyesi... ( Tutulma sayfa 325)

“Jake?”

Bana bakmayı reddetti.

“Hey, benim için bir şey yaptığını söylemiştin değil mi? Sadece konuşuyor muydun yoksa? Hediyem nerede?” Benim sahte merakım içler acısıydı ama gene de işe yaramıştı. Gözlerini devirdi ve sonra da yüzünü buruşturdu. Aynı acınası oyuna devam ettim, elimi öne doğru uzattım ve avcumu açtım. “Bekliyorum.”

“Tabii,” dedi alayla. Ama eliyle arka cebine de uzandı ve rengarenk kumaşlara kabaca sarılmış küçük bir kutu çıkardı ortaya. Deri iplerle bağlanmıştı kutu. Avcumun içine bıraktı.

“Hey, bu çok tatlı, Jake. Teşekkürler!”

İç geçirdi. “Hediye içinde, Bella.”

“Ya.”

Deri iplerle biraz sorun yaşadım. Tekrar iç geçirdi ve elimden aldı paketi, kolayca açtı bağı.Kutuyu bana uzattı ama ters çevirdi ve içinden gümüş bir şey avcuma düştü. Metal zincir şıngırdadı.

“Bilezik kısmını yapmadım,” dedi. “Sadece tılsım kısmını.”

Zincirin bir ucunda tahtadan bir oyma vardı. Onu parmaklarımın arasına aldım ve yakından baktım.Küçücük parça da öylesine detaylar vardı ki – minyatür boyutlardaki kurt son derece gerçekti. Kırmızıya çalan bir kahverengiye oyulduğundan tenime çok uygundu rengi.


Ve Edward'ın hediye ettiği annesinden hatıra bileklik... (Tutulma sayfa 378)

“Sana bir şey vereceğim” dedi sohbet edercesine.

“Aa?”

“Elden düşme hediyen, hatırladın mı? İzin verilebilir olduğunu söylemiştin.”

“Ah, doğru. Sanırım öyle demiştim.”

İsteksizliğime güldü.

“Yukarda odamda. Gidip getireyim mi?”

Odasında? “Tabii.” Parmaklarımı onunkilere sararken sinsice hissederek onu onayladım. “Hadi gidelim.”

Benim hediyemi – olmayan hediyemi vermek için fazla istekli olmalıydı ki, insan hızı onun için yeterince hızlı değildi. Beni tekrar kucakladı ve odasına kadar neredeyse uçarak götürdü. Kapıda beni yere indirdi ve dolabına doğru fırladı.

Bir adım atamadan tekrar geri dönmüştü ama ben onu görmezden gelip geniş altın renkli yatağa doğru gittim, kenarına oturdum ve sonra ortasına doğru kaydım. Bir top gibi kıvrıldım ve kollarımı dizlerimin etrafına sardım.

“Tamam,” diye mızmızlandım. Artık olmayı istediğim yerde olduğumdan biraz tereddütü hak ediyordum.

Edward güldü.

Yanıma oturmak için yatağa tırmandı ve kalbim hızlı bir şekilde atmaya başladı. Umarım bu tepkimimin birazını bana hediye verdiği için vereceğim tepkiye sayar diye düşündüm.

“Bir elden düşme,” diye hatırlattı yavaşça. Bileklerimi bacaklarımdan çekti, ve bir anlığına gümüş bileziğe dokundu. Sonra kolumu bıraktı.

Dikkatli bir şekilde inceledim. Zincirdeki kurdun tam karşısında, harikulade bir kalp şeklinde kristal asılıydı. Taşın kesilmiş milyonlarca yüzeyi vardı, bu nedenle de lambadan gelen çok az ışıkta bile parıldıyordu. Nefesim kesildi.

“Annemindi,” dedi, onaylamaz bir şekilde omuz silkti. “Böyle birkaç süs eşyası daha miras kaldı. Bazılarını Esme’yle Alice’e verdim. Bu nedenle, açıkçası çok da önemli değil.”