Kendinize Ait Özlü Sözler... (Mümkünse Tek Başlık)

[notizia]

Aptalca olabilirler, sonuçta bana aitler.

Zafer ölümcül silahlarla değil, zeka ile kazanılır...

-*-

Düşündüğün kadar sessiz misin? Ya iç çatışmaların, ya ruhunla konuşman... sessiz mi? Seni tek duyan tek bilen sen olsan da hiçbir zaman sessiz olamazsın...

-*-

Bir adım attın, ilerlediğini düşündüğün bir adım... oysaki senin için iyi olan geride kalan adımda saklıydı. Şimdi harabeyi aratmayan yığınla...

-*-

Hayat, zehrin vücuda yayılmasıyla son bulan bu acı tat! Kanatları kırılmış bir melek gibi kalmışsındır dünyada... Acı zehirli hançerlerini bedenine sapladığında yokluk hisseyle pençeleşirsin. Zehrinden arınmış bir mutluluk için, kalbini feda edebileceğin biri var mı?

-*-

Dakikalar boş yere akıp giderken, sessiz çığlıklarım boşlukta savruluyor... Karanlığın kasvetinden kurtulamamış ruhum, yok olmaya mahkum!

-*-

Kül olup savrulursun rüzgarın şiddetinde ama yok olmamışsındır. Hayat seni savurdukça, yok etmeye çalıştıkça ayaktasındır. Hiç olmadığın kadar dik ve cesursundur. Yıkık bedeninin kaldıramayacağı yükleri, bedenine kamçılanmış kırıcı sözleri kimliğinde taşısan da sen varsın! Yok olmak üzere olsan da varsın! Yaşayacaksın!

-*-

Gözler... Acımasız gerçeklerin sessiz çukurlarda seslenmesiyle son bulan bu acı sözler... Neyi ifade ediyorlar? Kime göre? Ne pahasına etkisi altına almış bedenleri? Zincirlerle yontulmuş bu acı hazzın verdiği minik tebessümler kalbimde sessiz hüküm süren zehrin tuzlarını biriktirmekte.

-*-

Suskunluk, sessiz sohbettir.

-*-

Duygularının esiri olanlar hep kaybedenlerdir.

-*-

Eğer birini seviyorsan sabretmeyi bilmelisin.
O'nun seni sevmesini beklememeli,
'O'nu sabırla beklemelisin.

--*--

Etrafa gülücükler dağıtan kişiler, gözyaşlarını içine akıtırlar.
Onlara gülmemelerini söymemelisin, çünkü onlar hayatın acımasızlığını gülerek unuturlar.