Bayılırım Şiire!

[antinotizia (Esila)]

Kendi yazdığımız ya da hoşumuza giden söz ya da şiirleri yazacağız. =)

İlk şiir benden, Ali Mümtaz Arolat'ın hoşuma giden bir şiiri:

DENİZE ATILAN TAŞLAR

Durgun bir denize atılan taşlar
Suların yüzünde,dibe inerken,
Yuvarlak hareler çizmeye başlar.

Bu izler genişler,genişler,derken,
Gittikçe kaybedip intizamını,
Silinir incecik hatlarla birden.

Atınca hayatın bitmez gamını,
Ne kadar kudretli olsa da insan
Zaman yavaş yavaş siler namını.

İlk önce derler ki : -Çok şeref,çok şan
Kazanmış bu fani,yalan dünyada...
Yanılıp bir müddet sonra sorarsan:

İsmini kimseler getirmez yada.

[tutuldum]

Şu anda içimdekileri dökmenin en uygun yolu ...

Bir başka hissederken ruh
Bir başka görünür beden.
Kuytu köşelerindedir her şey !
Ah bir bilsen ...
İçimdeki acıyı görsen !
Sıkıntıyı hissetsen ...
Anlasan o an beni
Belki geri gelir hani ...
İmkansız rüyalara dalarsın
Umarım uyanırsın sevgili ...

[antinotizia (Esila)]

Necip Fazıl'dan;

Beklenen

Ne hasta bekler sabahı,
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.

Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni;
Bırak vehmimde gölgeni,
Gelme, artık neye yarar?

[__YaReN__]

ATİLLA İLHAN'DAN

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan
Koşar gibi yürüyüşün
Karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Uzak uzak yıldızlarla çevrilmiş kainatın
Karanlık boşluklarında akıp giderken zaman

Adımla nasıl berabersem öylece beraberiz
Seninle her saat seninle her dakika seninle her saniye
Gönlümüz mutluluğa inanmış olmanın gururuyla rahat
Koltuğumuzun altında birer dinamit gibi kellemiz
Ve sonra her zaman her ölümlüye
Aynı şartlar altında kısmet olmıyan
Gerçekleri görmenin aydınlığı alınlarımızda

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların
Sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın....

[R.P.K.S]

ATİLLA İLHAN'DAN

BEN SANA MECBURUM

Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum

Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
Bu şehir o eski İstanbul mudur?
Karanlıkta bulutlar parçalanıyor
Sokak lambaları birden yanıyor
Kaldırımlarda yağmur kokusu
Ben sana mecburum sen yoksun

Sevmek kimi zaman rezilce korkudur
İnsan bir akşam üstü ansızın yorulur
Tutsak ustura ağzında yaşamaktan
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu
Birkaç hayat çıkarır yaşamasından
Hangi kapıyı çalsa kimi zaman
Arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu

Fatihte yoksul bir gramafon çalıyor
Eski zamanlardan bir Cuma çalıyor
Durup köşe başında deliksiz dinlesem
Sana kullanılmamış bir gök getirsem
Haftalar ellerimde ufalanıyor
Ne yapsam ne tutsam nereye gitsem
Ben sana mecburum sen yoksun

Belki Haziranda mavi benekli çocuksun
Ah seni bilmiyor kimseler bilmiyor
Bir şilep sızıyor ıssız gözlerinden
Belki Yeşilköy'de uçağa biniyorsun
Bütün ıslanmışsın tüylerin ürperiyor
Belki körsün kırılmışsın telâş içindesin
Kötü rüzgâr saçlarını götürüyor

Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin.

[__YaReN__]

Artık uzak bir yerde nefes alıp veriyorsun

Hiç bir şeyin hatırı yokmuş gibi

Gülümsüyorsun sahte yüzlere

ve ben güveniyorum geri gelmeyişine

Ondan gülümsüyorum

Beklemiyorum artık seni

Senin gibsi gelmez demiştim

Senin gibisi gelmesin zaten

Bir kere fazladan öldüm

Bir kere daha istemiyorum

Ama sen

Beni düşündükçe

Unutamayacaksın biliyorum

Ve ben

Seni düşündükçe

Unutmaya başlıyorum

Ceyhun Yılmaz